Ik zie mijn slachtoffers al komen

Al wijken zij ernstig van mij af. Net lopende schoenzolen, gekraagd en van onderen gespierd. Ze glijden, onbewust, bewegingloos van mij weg. Een levensvorm, nog onbegrepen, spreekt mij niet aan noch tegen. Richt onbedoeld wel schade aan met vreten. Dat dan weer eerder het schrapen van een wonderbaarlijke vorm blijkt met hun tandloze mond. Waarmee ze nooit spreken. Bij het ontleden verraden ze hun oogst, hoofdzakelijk een slasoort. Verre favoriet boven alle andere bladgewassen, ijsbergsla met name geniet hun sprakeloze mond.....